қӯш

I

[قوش]

т

1. як ҷуфт барзагови ба омоч басташуда барои заминронӣ; қӯш рондан замин шудгор кардан

2. кҳн. андозаи замини зироатӣ, ки дар мавсими деҳқонӣ бо як ҷуфти гов кор карда мешуд ва дар хонигариҳои Осиёи Миёна як қӯш замин 4050 таноб (ё 10-12 га)-ро ташкил медод; қӯш гирифтан ба андозаи қӯш замин гирифтан

3. лаҳҷ. гурӯҳ, тӯда (одатан ҳамҷинсҳо): онҳо ба қӯши мо ҳамроҳ шуданд; қӯш кардан гуфт. ҳамроҳ кардан, бастан (барзаговро ба омоч, аспро ба ароба ва ғ.); васл кардан, пайвастан; қӯш шудан а) ҳамроҳ шудан, якҷоя шудан; б) аралаш шудан ба коре

II

[قوش]

қӯшхона, манзили муваққат, бошишгоҳ (дар сафар); қӯш партофтан ҷои нишаст дуруст кардан барои гурӯҳи одамон